نامۀ آیة الله حاج میرزا جواد آقای ملکی تبریزی، به شیخ
نامۀ آیة الله حاج میرزا جواد آقای ملکی تبریزی، به شیخ، متضمّن دستور سلوک در راه خدا
ما در اینجا قطعه‌ای از نامه‌ای را که آیة الحقّ عارف کامل: آیة الله آقای حاج میرزا جواد آقا قدّس الله سرّه الشریف، به مرحوم آیة الله حاج شیخ محمّد حسین
إصفهانی در جواب نامه‌ای که نوشته‌اند، و تقاضای مقدّمۀ موصله نموده بودند؛ نوشته‌اند، می‌آوریم؛ تا حقیقت أمر و شدّت اهتمام شیخ، به سیرو سلوک و طیّ راه معرفت، در لقای حضرت أحدیّت عملاً روشن شود.
این قطعۀ از نسخه، از نسخۀ استنساخی بعضی از دوستان در نجف اشرف استنساخ شده است:
«بسم الله الرّحمن الرّحیم؛ فدایت شوم... در باب إعراض از جِدّ و جَهد رسمیّات، و عدم وصول به واقعیّات که مرقوم شده؛ و از این مفلس استعلام مقدّمۀ موصله فرموده‌اید!
بی‌رسمیّت، بنده حقیقت آنچه را که برای سیر این عوالم یاد گرفته؛ و بعضی نتائجش را مفصّلاً خدمت شریف در ابتداء خود صحبت کرده‌ام؛ و از کثرت شوق اینکه با رفقاء در همۀ عوالم همرنگ بشوم؛ اُسّ و مُخّ آنچه از لوازم این سیر می‌دانستم، بی‌مضایقه عرضه داشته‌ام.
حالا هم إجمال آن را به طریقه‌ای که یاد گرفته‌ام، مجدّداً اظهار می‌دارم:
طریق مطلوب را برای این راه، معرفت نفس گفتند. چون نفس انسانی تا از عالم مثال خود نگذشته، به عالم عقلی نخواهد رسید. و تا به عالم عقلی نرسیده ،جقیقت معرفت حاصل نبوده؛ و به مطلوب نخواهد رسید.
